Fien

Ze had een stem
‘van hier tot an de Roosegragt’
Dat is zo’n kleine 4 kilometer
best een lange stem

Ze had hem nodig om haar
verse fruit aan de man te brengen
(want de man komt het niet hale)
Appeltjes van oranje vijf stuivers
de kilo klonk het dan
Hier, op de Ten Katemarkt

Ze komt nog weleens
kijken: ‘Fien!’ roepen ze dan
krijgt ze aaien over haar bol,
zoenen, tikjes op haar schouder,
pakken ze zacht haar handjes,
stoppen ze zakjes lekkers
in haar tas

Maar haar stem is versleten
Een fluistering
van een metertje of twee

Met een half uurtje
is ze weer weg, aangedaan
dat wel, en bijgetankt
gaat ze op haar scootmobiel
sturend met één hand en
zwaaiend, allemaal bedankt
Fien, van de Ten Katemarkt

Revanche du chef

op een dag
zal ik de uien aan het huilen krijgen
ik zal ze storten
in onoverkomelijk verdriet
niet te stelpen zullen de hete tranen zijn
zakdoek keukenrol en krant
ze zijn niet aan te slepen
gejank zal klinken door de straten
dubbele ramen zijn niet dubbel genoeg
wee de huilbuien der uien
ik zal ze krijgen door mijn eigen tranen heen
op die dag

Kloten

Bestuurders sturen krom
Leiders leiden mis en om

Lijdzaam zien wij aan
Hoe wij naar de kloten gaan

Mens

Tot veel in staat en groot is hij
De mens
Maar o zo nietig in verdriet en dood
Kijk maar naar zijn kleine kist

Wat mist
Is zijn ziel die is gaan reizen
Rust vindt in ons hart ons hoofd
Die blij verlost een liedje fluit
Heel zacht in zijn geliefden

Herinneringen achterlaat
Een vaag gebaar een oogopslag
Een warm houden-van en
Vredebrengend niet-vergeten

Dag kleine grote mens
Dag

Mijme

laat me zachtjes zingen
van hoe haar oortjes bellen
van hoe wij elkander
al van ver gezellen
hoe haar lijfelijke lippen
dienstbaar aan de liefde
mijn hart doorkliefden
met een Waalse Pijl

van hoe mijn mijme
mijn herinne
warmpjes ringen